Χρόνια πολλά και δημιουργικά

 

Καρε

 

Όλα καλά...

        Κάθομαι και πλέκω, πλέκω να δω και γω τι θα τα κάνω όλα αυτά. Αλλά τρέχουν τα χέρια μόνα τους και το μυαλό κάνει τα δικά του ταξίδια, βάζει προγράμματα, κάνει σχέδια. Πάντα στα πόδια μου κουλουριασμένη η Μαριζού, ζητάει όλο αγκαλίτσες χουχουλιάρικες να γουργουρίσει και να ζυμώσει. Χαζεύω που και που το κινητό μου για καμιά είδηση , μιλάμε με φίλες.

    Χτες εκεί που διάβαζα διάφορα, έπεσα πάνω σε μια είδηση που με συγκλόνισε. Αυτοκτόνησε λέει επιχειρηματίας μέσα στο μαγαζί του . Ο άνθρωπος γνωστός, τον βλέπαμε, είχε καφετέρια γνωστή στη καρδιά της πόλης μας, που πηγαίναμε συχνά για καφέ και ήταν πάντα γεμάτη κόσμο. 

    Στεναχωρήθηκα, προβληματίστηκα και τα 'βαλα με τον εαυτό μου που στεναχωριόμαστε γιατί δεν είναι φέτος οι γιορτές όπως άλλες χρονιές, που δεν μπορούν να έρθουν τα παιδιά κλπ . Υπάρχουν σοβαρότερα θέματα που δεν τα αντέχουν άνθρωποι. Θέματα που γίνονται θηλιά στο λαιμό και σε πνίγουν. 

    Γι' αυτό ας μη μιζεριάζουμε και να λέμε ευχαριστώ έστω για αυτά που έχουμε και τα θεωρούμε αυτονόητα, αλλά δεν είναι πάντα......

Στολίσαμε!!!

     Στολίσαμε και μεις!!! Το σκεφτόμουνα, αλλά δε μου πήγαινε καρδιά να μη στολίσω, έτσι λίγο για το καλό, που λένε. Έπειτα έχω και ένα κοριτσάκι που το καταχάρηκε, όπως φαίνεται και στη φωτό ( όχι αυτά δεν είναι φωτάκια , τα μάτια της Μαριζού είναι).Από μικρούλι κρύβονταν στα κλαδιά του δέντρου και νόμιζε πως δεν τη βλέπει κανείς. Αντε και του χρόνου με πολύ καλύτερη διάθεση.......